ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﮔﯿﺎﻫﺎن ﺷﻔﺎﺑﺨﺶ ﺣﮑﻤﺖ ﺧﻮش آﻣﺪﯾﺪ!
ﻣﺸﺎوره ﻻزم دارﯾﺪ؟ واﺗﺲ آپ ﻣﺎ: ۰۹۱۰۲۱۲۳۲۸۳
مفردات گیاهی

آمله

شناسه محصول: 00201001
وزن: 30 گرم
قيمت:

۱۷۰,۰۰۰ تومان

ضمانت مرغوبیت و اصل بودن محصول
ضمانت مرغوبیت و اصل بودن محصول
ضمانت ارگانیک و طبیعی بودن محصول
بسته بندی اختصاصی و بهداشتی
به روز بودن موجودی و قیمت
امکان ارسال فوری

نام های گیاه:

نام فارسی: آمله
نام علمی: Phyllanthus emblica
نام انگلیسی: Emblic myrobalan
نام فرانسه: Myrobalan emblique
نام آلمانی: Amlabaum، Amblabaum
نام ایتالیایی: Emblica
نام عربی: أملج، سنانیر
نام‌های دیگر: آملج، آنوله، آملا، اونلا

ماهیت گیاه:

آمله درختچه‌ای است به ارتفاع یک تا هشت متر، بومی مناطق گرمسیری، دارای برگهایی با برگچه‌های ریز، باریک، متقابل و انبوه. این گیاه پوست خاکستری‌رنگ نازکی دارد که به‌مرور تکه‌تکه از ساقه کنده می‌شود و طیفی از رنگهای زیبا روی تنۀ درخت به جا می‌گذارد. گلهای آمله زردرنگ، میوۀ آن کروی، گوشتی و تا حدی شبیه به آلوچه است. اندازۀ میوۀ آمله از یک نخود تا یک گردو متغیر و طعم آن تلخ و ترش و گس است. رنگ میوۀ آمله عموماً بین سبز و زرد و بعضاً مایل به قرمز و قهوه‌ای است. چوب درخت آمله سخت است.

محل رویش و تولید:

آمله بومی مناطق گرمسیر جنوب و شرق آسیا به‌ویژه هندوستان است و از پاکستان و نپال و تایلند تا میانمار و مناطق جنوبی چین نیز انتشار دارد.

زمان کاشت و برداشت:

میوه‌های آمله در فصل پاییز می‌رسند و می‌توان آنها را برداشت کرد.

نوع مرغوب:

میوۀ تازۀ آمله: بزرگ، بی‌ریشه، سنگین، زردرنگ
میوۀ خشک آمله: تازه، عاری از فساد و کپک‌زدگی، بدون هسته

کیفیت و درجه گیاه:

سرد در درجۀ دوم و خشک در اول درجۀ سوم

خواص و افعال کلی:

تقویت مغز و اعصاب، ذهن و هوش، چشم؛ قلب؛ معده و روده
تحریک قوای جنسی
رفع و کاهش فراموشی، فلج، سستی اعضا، ماليخوليای مراقی ناشی از صفراى سوخته؛ استفراغ، تشنگی، آبریزش از دهان
تسکین حرارت خون
کنترل خونریزی اعضای بدن و خونریزی بواسیر
جذب و پاکسازی مواد غیرمفید رطوبتی از معده و پرزهای آن
افزایش نشاط و شادی قلب؛ اشتها

نحوه مصرف:

پوست و گوشت خشکاندۀ میوه را از هسته جدا کرده، به‌صورت روغن، آرد، خیسانده، جوشانده، مربّا، ضماد و عرق به مصرف می‌رسانند.

عوارض گیاه:

برای طحال ضرر دارد.
موجب قولنج می‌شود.

مُصلح گیاه:

برای اصلاح ضرر طحال، با عسل و سنبل مصرف شود.
برای پیشگیری از قولنج با روغن بادام شیرین مصرف شود.

مقدار مصرف:

از جرم آن: بین هفت تا دوازده گرم
خیساندۀ آن: تا حدود سی گرم

بدل گیاه:

هلیلۀ کابلی

مواد موثره و ترکیبات شیمیایی گیاه:

ويتامين ‏C، تانن (Tannin) كه شامل اسید گاليك (Gallic acid)، اسید الاجيك (Ellagic acid) و گلوكز (Glucose) است. روغن ثابت، فسفاتيد (Phosphatide)،اسید فيلامبليك (Phyllemblic acid)، ليپيد (Lipides)، آمبليكول (Emblicol)‏ اسید موسيك (Mucic acid)، فيلامبلين (Phyllemblin)‏ به‌صورت اتيل گالات (Ethyl gallate)‏.

محصولات مهم ترکیب شده از گیاه:

جهت دریافت اطلاعات به‌روز با مشاوران ما تماس بگیرید.

اَشکالِ داروئی گیاه:

این گیاه به‌صورت حب، معجون، شربت و... مصرف می‌شود.

اصطلاحات طبی قدیم:

قابض
مانع ريزش مواد به معده و امعا
مانع صعود ابخره به دماغ
مانع مخالطت سودا و ابخرۀ سوداويه و صفراويۀ متحرقه بروح
حافظ اخلاط از تعفن
مُسهل سودا و بلغم رقیق بعصر

هشدار و احتیاط:

موارد مطرح‌شده در اینجا صرفاً اطلاعاتی است که از منابع معتبر استخراج و نقل شده است. بدیهی است که افراد پیش از مصرف محصولات می‌باید با متخصص و کارشناس این فن مشورت کنند.

توضیحات

انجبار گياهى است چندساله با بلندى كمتر از يك متر که ساقۀ زيرزمينى ضخيم (ریزوم) آن استوانه‏اى و به‌هم‌چسبيده است و اطراف سطح خارجى آن را ريشكهاى فراوانى پوشانده كه کاربرد طبی و مصرف دارويى دارند. برگهاى آن دراز، بيضى‌شکل و نوك‏تيز است كه ازطریق دمبرگ درازى مستقیماً به ساقۀ زيرزمينى وصل مى‏شوند. گلهاى آن‏ قرمز و به‌ندرت سفيد است و به‏طور مجتمع در انتهاى شاخۀ گل‏دهنده ظاهر مى‏شود. از گياهانى است كه به‌واسطۀ گلهاى زيبايش در گلكارى و باغ‌آرایی نیز کاربرد دارد.

بخش مورداستفادۀ انجبار معمولاً ساقۀ زيرزمينى (ریزوم) و ريشكهاى اطراف آن، همين‌طور پوست ساقۀ زيرزمينى و عصارۀ آن است. رنگ قسمت داخل ريشه و ساقۀ زيرزمينى انجبار قرمز است و دم‏كردۀ آن نیز مايعی قرمزرنگ مى‏شود. طريقۀ گرفتن عصارۀ انجبار از این قرار است كه نخست پوست ریشۀ تازۀ آن را می‌گيرند، سپس آن را می‌كوبند و آب آن را می‌گيرند و در ظرفی سفالى مقابل آفتاب قرار می‌دهند و شبها در مکان مسقّف می‌گذارند و وقتی به مرحلۀ انعقاد رسید برای استفاده آماده است. رنك عصارۀ انجبار قرمز ياقوتى است.

در چين از ريشۀ گياه انجبار به‌عنوان بندآورندۀ خون، ضد تب، مُدّر و مُليّن استفاده مى‏شود. در فرانسه از خيساندۀ ريشۀ خشك انجبار براى قطع خونريزى بواسیر استفاده مى‏شود. در برخی نواحی انگلستان مرسوم است كه برگهاى انجبار را با نام ‏Easterledges مى‏خورند و از ريشۀ آن به‌عنوان قابض و تونيك استفاده مى‏کنند. در هند از ريشۀ یکی از گونه‌های انجبار به‌عنوان قابض استفاده مى‏شود، له‏شدۀ آن را روى آبسه‏ها مى‏اندازند و از جوشاندۀ ريشه‌اش براى رفع التهاب مزمن و سوزاكى مجراى ادرار و رفع ترشحات سفيد مهبل استفاده مى‏شود. همچنین آن را براى التيام زخمها و ناراحتى‏هاى حلق و سفت كردن لثه‏هاى نرم غرغره مى‏کنند. نیز براى دمنوش انجبار خاصیت قطع اسهال قائلند.

طبيعت انجبار از نظر حكماى طب سنتى سرد و خشك است و معتقدند كه در بند آوردن خونروى و خونريزى از هر عضو خصوصا از سينه و ريه و بواسير بسيار مؤثر است. انجبار مُسكّن استفراغ‏ است و به‌علت تانن زيادى كه دارد مُقوّى اعضا و روده‏هاست و براى تسكين التهاب صفرا و خون و همچنين در بهبود سل و رفع ضعف اشتها خورده مى‏شود. براى قطع خون در ادرار و جلوگیری از اسهال خونى هم مؤثر است. به‌علاوه، انجبار در استعمال خارجى براى قطع خونريزى و رویاندن گوشت در اطراف زخمها بسيار مفيد است. با این اوصاف انجبار براى سردمزاجان مضّر است و این گروه از افراد بايد آن را با زنجبيل مصرف کنند. همچنین باید توجه داشت که املاح آهن و آلبومين و ژلاتين با ترکیبات شیمیایی ريشۀ انجبار ناسازگارند.

نظرات و بررسی ها

دیدگاهها

هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.

اولین نفری باشید که دیدگاهی را ارسال می کنید برای “آمله”