پونه کوهی

نام فارسی: پونه
نام علمی: Mentha pulegium
نام انگلیسی: mosquito plant، pudding grass
نام فرانسه: menthe pouliot
نام آلمانی: Polei-Minze
نام ایتالیایی: menta poleggio
نام عربی: حبق
نام‌های دیگر: پودینه، پودنگ، فودنج، فوتنج

پونه یا پودنه گیاهی است از خانوادۀ نعنائیان که سه نوع کلی دارد: پونۀ کوهی، پونۀ صحرایی و پونۀ نهری یا پودنۀ بستانی. بهترین نوع برای خواص طبی و درمانی «پونۀ کوهی» است که گیاهی است علفی، پایا، چندساله و دارای ساقه‌ای تقریباً استوانه‌ای به ارتفاع 10 تا 50 سانتی‌متر که به‌صورت وحشی در مناطق کوهستانی و دشت‌های مرتفع می‌روید و برای مصارف دارویی کشت نیز می‌شود. برگهای بیضوی نوک‌تیز دارد که لبه‌های آن می‌تواند دندانه‌دار یا بی‌دندانه باشد. از تمام قسمت‌های این گیاه بویی قوی به مشام می‌رسد ولی انواعی که در آب می‌رویند بو ندارند. گل‌های آن به‌صورت دسته‌ای و به رنگ سفید و صورتی یا مایل به بنفش می‌روید. میوۀ فندقه‌ای و صاف دارد. کلیۀ اعضای هوایی این گیاه مورد استفاده‌اند.

این گیاه به‌طور طبیعی در نواحی مرکزی، غربی و جنوبی اروپا، جنوب غربی آسیا، شمال آفریقا، حبشه و جزایر قناری می‌روید. در ایران نیز در نواحی شمالی نظیر گیلان و مازندران و دیگر مناطق می‌روید.

فصل برداشت پونه اواخر بهار است.

ساقه‌اش راست و کرکدار است با رنگ سبز مایل به سرخی و برگهایش بیضوی، سبز تیره و پوشیده از کرک است. عطر تندی دارد

در اولِ سومْ گرم و خشک

تقویت لثه
رفع و کاهش تهوّع و نفخ؛ تب؛ سختی، خارش و بادهای رحم
جذب و پاکسازی مواد غیرمفید از ریه و معده
افزایش ادرار، تعریق و قاعدگی

معمولا شاخه‏هاى گلدار و برگ آن را به صورت دم‏كرده و ساير انواع دارويى مانند نعنا تهيه و خورده مى‏شود.

برای روده‌ها مضر است.
مصرف آن برای بانوان باردار ممنوع است.

کتیرا

تا 5 گرم

انواع دیگر پونه

اعضای مختلف این گیاه دارای تانن (Tannin)، مواد رزینی، مواد پکتیکی، قند و اسانس هستند.
اسانس پونه دارای ترکیبات سِتُن‌دار مخصوصاً «پوله‌ژون» (Pulegeone)، الکل‌های توتال، اندکی لیمونن (Limonene) و مقداری «آزولن» (Azulene) است که ماده‌ای آبی‌رنگ است.

جهت دریافت اطلاعات به‌روز با مشاوران ما تماس بگیرید.

این گیاه به صورت‌های حب، معجون، شربت و... مصرف می‌شود.

ملطّف اعضاء الرأس
منقّی فضول سینه و معده و سوزش آن
مدر عرق و بول و حیض
محلل ریاح